پایگاه جامع شناخت بهائیت

چرا شارع و قانون‌گذار بهائیت برخی از حدود و احکام را متعمداً در کتاب اقدس بیان نکرده است؟ این سکوت برخاسته از فقر محتوایی است یا دست تشکیلات را برای بهره‌گیری از اقتضائات زمان باز گذاشته است؟؟

شوقی افندی به هنگام تبیین جایگاه هر یک از دو مؤسسه بهائیت (ولایت امر و بیت العدل) به این موضوع اشاره کرده و می‌نویسد: «بدون این مؤسّسه وحدت امر الله در خطر افتد و بنیانش متزلزل گردد و از منزلتش بکاهد و از واسطه فیضى که بر عواقب امور در طیّ دهور احاطه دارد بالمرّه بى نصیب ماند و هدایتى که جهت تعیین حدود و وظائف تقنینیّه منتخبین ضرورى است سلب شود. و چنانچه بیت عدل اعظم که اساساً اهمیّتش از ولایت امر کمتر نیست از آن منتزع گردد نظم بدیع حضرت بهاء الله از جریان باز مانده و دیگر نمیتواند حدود و احکام غیر منصوصه تشریعى و ادارى امر الله را که شارع اعظم متعمّداً در کتاب اقدس نازل نفرموده تکمیل نماید». (1)

بهائیت با وجود آنکه خود را به روزترین ادیان و بر پایه مقتضیات زمان معرفی می‌کند، در اعترافی آشکار تصریح دارد که شارع (قانون‌گذارش) حدود و احکامی را به عمد در کتاب اقدس (کتاب مقدس بهائیت) بیان نکرده است.

حال جای این پرسش است که حکمت این تعمد چیست؟

برای دیدن ادامه مطلب کلیک کنید...