در بیان علت  عده مى‏توان گفت:

 1. این مدت براى آن است که معلوم شود زن از شوهر اول خود، بچه دار مى‏شود یا نه، چرا که اگر زن بدون فاصله با شخص دیگرى ازدواج کند ممکن است بچه‏اى که متولد مى‏شود نسبش معلوم نباشد.

 2. این مدت براى آن باشد که در مواردى اگر مرد پشیمان شد راه برگشت داشته باشد، رجوع کند و بنیان خانواده از بین نرود.

 3. حفظ حرمت و شخصیت براى زن، تا وسیله‏اى براى شهوت‏رانى قرار نگیرد.

 4. مصالح و مفاسدى که خداوند براى این حکم الهى در نظر دارد.

ازدواج در اسلام

پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله مى‏فرماید:

ازدواج سنت من است، هر کس آن را ترک کند از من نیست.

در جاى دیگر مى‏فرماید:

بهترین ازدواج ساده‏ترین آن است.

امتیاز اسلام از دیگر شرایع به این است که ریاضت و رهبانیت را باطل مى‏داند، نه این که هواپرستى را جایز بداند، بلکه از نظر اسلام تمام غرایز انسان (جنسى و غیر آن) باید در حدود اقتضاء و احتیاج طبیعت ارضاء شود.

اسلام اجازه نمى‏دهد، انسان آتش غرایز را دامن زده و آنها را به شکل یک عطش پایان‏ناپذیر روحى درآورد. از این رو اگر چیزى رنگ هواپرستى یا ظلم و بى‏عدالتى به خود بگیرد، مطابق نظر اسلام نیست.

درست است که اسلام ازدواج را مستحب مؤکد مى‏داند ولى اگر شخصى بداند با ترک آن به بى‏راهه و گناه مى‏افتد قضیه فرق کرده به این معنى که ازدواج بر او واجب مى‏شود.

اگر این حکم را مثلاً با مسیحیان مقایسه کنیم، مى‏بینیم آنها چنین اعتقادى ندارند بلکه در مورد علماى خود معتقدند آنها نباید ازدواج کنند و به هر صورتى که شده فشارهاى جنسى را تحمل نماید و عمر خود را در معابد و کلیساها بگذراند.

ازدواج در اسلام با دو صیغه دایم و موقت جارى مى‏شود؛ ازدواج دایم که تشکیل زندگى مردى و زنى است که براى یک عمر زندگى با هم عهد و پیمان مى‏بندند که تقریباً با دیگر ادیان الهى به یک صورت انجام مى‏شود.

اما ازدواج موقت براى کسانى است که شریط قبول مسئولیت‏هاى خانواده را ندارند و براى آن که از راه مستقیم منحرف نشده و گرفتار مرداب گمراهى نشوند به آن روى مى‏آوردند و هم خود و هم شخص دیگرى که داراى این شرایط است را نجات مى‏دهند.

اسلام براى این قسم از انسان‏ها هم اجر دنیایى و هم اجر اخروى را نوید مى‏دهد.

قوانین ازدواج در اسلام از تمامى ادیان دیگر کامل‏تر است.

چرا که اسلام جلوى بسیارى از آزادى‏هاى نامشروع جنسى و بى‏بند و بارى‏ها را گرفته است، بر تشکیل خانواده و استحکام آن تأکید فراوانى دارد، در حالى که در بسیارى از ادیان این اصل مهم الهى تا حد بسیارى از بین رفته و آزادى‏هاى فراوانى، بى‏دلیل براى مرد و زن قرار داده شده است.

براى مثال اسلام خلوت کردن زن و مرد نامحرم، آرایش، رقص و آوازه خوانى زن براى مرد نامحرم را جایز نمى‏داند در حالى که در دیگر ادیان الهى هیچ محدودیت و ممنوعیتى در این موارد دیده نمى‏شود.

در این قسمت لازم است دقت نظر اسلام در مورد ازدواج را بیان کنیم و آن ازدواج موقت است.

جاى هیچ تردیدى نیست که هدف خداوند از قانون ازدواج موقت این نبوده است که وسیله‏اى براى عیاشى و حرمسرا سازى مردهاى هواپرست و بد بختى زنان و کودکان را فراهم سازد، بلکه تشویق و ترغیب فراوانى که از طرف ائمه دین به امر ازدواج موقت شده است، فلسفه خاصى دارد.

ازدواج موقت نیاز روز:

ازدواج دایم مسئولیت و تکالیفى براى زن و مرد به همراه دارد که در ازدواج موقت چنین نیست؛ به همین دلیل کمتر دختر و پسرى را مى‏توان یافت که از اول بلوغ طبیعى که تحت فشار غریزه جنسى قرار مى‏گیرد آماده ازدواج دایم باشد.

از پیامدهاى عصر جدید این است که فاصله بلوغ طبیعى را با بلوغ اجتماعى و قدرت تشکیل خانواده زیادتر کرده است.

اگر در دوران ساده قدیم یک پسر بچه در سنین اوایل بلوغ طبیعى از عهده شغلى که تا آخر عمر به عهده او گذاشته مى‏شد بر مى‏آمد، امروزه چنین چیزى امکان‏پذیر نیست. یک پسر موفق تا تحصیلات خود را بدون تأخیر تمام کند، شغلى انتخاب و آماده ازدواج شود تقریبأ به سن بیست و هشت سالگى مى‏رسد و همچنین است دخترى که مى‏خواهد تحصیل نماید.

آیا تا به حال به این فکر کرده‏اید که چنین جوان‏هایى با طبیعت و غریره جنسى خود چه باید بکنند؟

آیا طبیعت حاضر است به خاطر وضع زندگى امروز دوران بلوغ را به تأخیر اندازد و تا فارغ التحصیلى و انتخاب شغل، غریزه جنسى به سراغ جوانان نیاید؟

طبق تحقیقات دانشمندان این تأخیر که امکان‏پذیر نیست هیچ، بلکه امروزه طبیعت با بلوغ زودرس جلو آمده است.

آیا جوان‏ها حاضر هستند یک دوره فشار موقت را طى کنند تا امکانات ازدواج دایم فراهم شود؟

حال جوانى هم حاضر شود فشار شهوت را بپذیرد، آیا طبیعت حاضر است از ایجاد عوارض روانى خطرناکى که در اثر ممانعت از اعمال غریزه جنسى پیدا مى‏شود و روانشناسان امروز از روى آنها پرده برداشته است صرف نظر کند؟

سه راه بیشتر باقى نمى‏ماند:

1. تحمل فشار جنسى که خطرات جسمى و روانى به همراه دارد.

2. جوان را به حال خود رها کنیم تا روابط جنسى آزاد داشته باشد و این همان حقوق بشر غربى است.

این راه نیز خطرات خاص خود را دارد، گذشته از آن که بیمارى‏هاى مقاربتى (همچون ایدز) و روانى را به همراه دارد دیگر چنین دختر و پسرى، زن زندگى و مرد خانواده خواهند بود؟

3. ازدواج موقت، یعنى دید خود را در مورد آن تغییر دهیم.

ازدواج موقت ابتدا زن و مرد را محدود مى‏کند تا به هم اختصاص داشته باشند که این محدودیت فساد و بى بند و بارى را مهار مى‏کند.

در کشورهاى غربى پیشنهادهایى مبنى بر ازدواج رفاقتى داده شد ولى پذیرفته نشد؛ البته قابل ذکر است که در بعضى از کشورهاى عربى ازدواج‏هایى با کمى تفاوت شبیه ازدواج موقت وجود دارد.

علت آن که ازدواج موقت از دید زنان و دخترهاى ایرانى که داراى مذهب شیعه مى‏باشند نیز استقبال نشده است و آن را نوعى تحقیر براى خود مى‏دانند، سوء استفاده‏هایى است که مردان هوسران در این زمینه انجام داده‏اند؛ همچنین انتظار این که ازدواج موقت همانند ازدواج دایم استقبال شود، در صورتى که فلسفه ازدواج موقت عدم آمادگى طرفین یا یک طرف براى ازدواج دایم است، انتظار بى جایى است.

در مورد اشکال کسانى که مى‏گویند: ازدواج موقت بر خلاف حیثیت و مقام زن است و نوعى اجاره دادن انسان است باید گفت:

1. ازدواج موقت و دایم از لحاظ ماهیت هیچ تفاوتى با هم ندارند، هر دو الفاظى خاص دارند، ذکر مهریه در هر دو واجب است و خواندن صیغه اجاره براى ازدواج موقت درست نیست و محدود کردن مدت ازدواج آن را به صورت اجاره در نمى‏آورد.

2. بر فرض اجاره، تمام کارگران، کارمندان دولت، پزشکان، کارشناسان، هر کسى که در ازاى انجام کارى پول دریافت مى‏کند، در واقع خود را به کارفرما اجاره داده است.

3. زنى که به اختیار و اراده خود با مرد مشخصى ازدواج موقت مى‏کند، انسان اجاره‏اى نیست و کارى بر خلاف حیثیت و شرافت انسانى خود انجام نداده است. اگر کسى مى‏خواهد زن اجاره‏اى را بشناسد و بردگى زن را ببیند، باید سرى به تلویزیون‏هاى کشورهاى غربى بزند تا ببیند چگونه حرکات، ژست‏ها و هنرهاى جنسى زن به معرض فروش گذاشته مى‏شود.

زن اجاره‏اى آن مانکن‏هایى هستند که براى فروشگاه‏هاى بزرگ کار مى‏کنند و از حیثیت، شرافت و هنرهاى خود براى کسب درآمد و تبلیغ کالاى دیگران استفاده مى‏کنند.

حال باید دید اسلام آزادى زن را مى‏گیرد و شرافت و حیثیت او را از بین مى‏برد و یا صاحبان مجالس موسیقى و رقص که از زیبایى و حنجره زن در مقابل چشمان شهوت آلود مردان، کمال استفاده را مى‏کنند و در پایان پول ناچیزى به زن بى‏چاره مى‏دهند.

ازدواج موقت از جمله ویژگى‏هاى فقه جعفرى است و سایر فرقه‏هاى اسلامى آن را جایز نمى‏دانند.

لازم است در اینجا تاریخچه این حکم الهى را هر چند مختصر بیان کنیم:

مسلمانان اتفاق و اجماع دارند که در صدر اسلام ازدواج موقت جایز بوده است و شخص رسول اکرم صلى الله علیه وآله در برخى از سفرها که مسلمانان از همسران خود دور بودند و در ناراحتى به سر مى‏بردند، به آنها اجازه ازدواج موقت مى‏داند.

همچنین مورد اتفاق مسلمانان است که خلیفه دوم در زمان خلافت خود ازدواج موقت را حرام کرده است.

از عمر بن خطاب به صورت متواتر نقل شده است که گفت:

در زمان رسول خدا صلى الله علیه وآله دو متعه (بهره بردن حلال) جارى بود که من هم اکنون آنها را ممنوع کرده و بر انجام آنها کیفر مى‏دهم: متعه حج و متعه نساء.

گروهى از اهل تسنن عقیده دارند که ازدواج موقت راخود رسول اکرم صلى الله علیه وآله در اواخر عمرشان ممنوع کرده‏اند و منع خلیفه در واقع اعلام ممنوعیت آن از طرف حضرت بوده است، ولى آن چه از خود خلیفه نقل مى‏شود خلاف این مطلب را بیان مى‏کند.

ائمه اطهار علیهما السلام (که پاسداران حقیقى اسلامند) به خاطر این که این سنت حسنه اسلامى ترک و فراموش نشود، آن را بسیار ترغیب و تشویق مى‏کردند.

امام صادق علیه السلام مى‏فرماید:

یکى از مسائلى که من هرگز در بیان آن تقیه نخواهم کرد، مسئله ازدواج موقت است.

ازدواج موقت براى کسانى قرار داده شده است که امکان ازدواج دایم را ندارند و معصومین نیز به این مسئله اشاره کرده‏اند:

امام کاظم علیه السلام به على بن یقین مى‏فرماید:

تو را با ازدواج موقت چه کار و حال آن که خداوند تو را از آن بى‏نیاز کرده است.

و به دیگرى فرمودند:

این کار براى کسى رواست که خداوند او را با داشتن همسر از این کار بى‏نیاز نکرده است و اما کسى که داراى همسر است، فقط هنگامى مى‏تواند دست به این کار بزند که دسترسى به همسر خود نداشته باشد.

امیر المؤمنین حضرت على علیه السلام فرمودند:

اگر عمر سبقت نمى‏جست و متعه را تحریم نمى‏کرد، احدى جز کسانى که سرشتشان منحرف است زنا نمى‏کرد.

مقصود حضرت آن است که اگر متعه تحریم نمى‏شد، هیچ کس از نظر غریزه اجبار به زنا پیدا نمى‏کرد و تنها کسانى که همواره عمل‏هاى خلاف را بر صحیح ترجیح مى‏دهند مرتکب زنا مى‏شدند.

ازدواج موقت در کتب اهل تسنن:

 در باب ازدواج موقت، صحیح مسلم و صحیح بخارى و مصنف عبدالرزاق و مصنف ابن ابى شبیه و مسند بیهقى از عبد الله بن مسعود روایت مى‏کنند که گفت:

 ما در کنار رسول الله صلى الله علیه وآله مى‏جنگیدیم و همسر نداشتیم، گفتیم بهتر نیست خود را اختنه کنیم؟ حضرت ما را از این کار باز داشت؛ سپس به ما اجازه داد تا با پرداخت مهریه زنان را به عقد موقت خود در آوریم، سپس عبد الله این آیه را تلاوت کرد:

 اى کسانى که ایمان آورده‏اید، پاکیزه هایى را که براى شما حلال کرده، حرام نکنید و از حد تجاوز ننمائید که خداوند تعدى کنندگان را دوست ندارد.

 ازدواج موقت در فقه امامیه:

 همان گونه که گفته شد، ائمه اطهار علیهما السلام همواره مردم را براى ازدواج موقت تشویق و ترغیب مى‏کردند.

 مراجع تقلید نیز در همه دوران با استفاده از آیه‏ها و روایت‏ها ازدواج موقت را جایز بلکه امرى از سوى خداوند متعال مى‏دانند.

 اسلام در باب ازدواج (موقت و دائم) به قدرى دقت نظر دارد که براى زنان مطلقه و زنان شوهر مرده عده قائل شده است.

 عده، یعنى زن بعد از طلاق و یا فوت همسر براى مدتى معلوم، حق ازدواج با مرد دیگرى را ندارد.

منبع: کتاب دانستنی های اسلام (محمّد علی پرهیز)

مضرات استمناء بر جسم و روان انسان

  یکى از راه‏هاى انحرافى در ارضاى میل جنسى که انسان را در معرض آسیب‏هاى جدى قرار مى‏دهد، خود ارضاعى است.

 تکرار این نوع ارضاء میل جنسى، موجب عادت و ترک آن پس از عادت، تقریباً دشوار ولى عملى است.

 آسیب‏هاى جسمى خود ارضایى:

 1. خستگى و کوفتگى.

 2. ضعف چشم و تارى دید.

 3. نازک شدن و سپس ریزش مو.

 4. سرد مزاجى.

 5. انزال زود رس.

 6. درد در ناحیه تناسلى.

 7. کمر درد.

 8. بیمارى‏هاى ناشى از کبود آنزیم‏ها، پروتئین‏ها، مواد قندى، کلسیم، فسفر و دیگر موادى که انرژى بدن را تأمین مى‏کند، زیرا با هر مرتبه خودارضایى، مقدار زیادى انرژى که حاوى این مواد است، از بدن خارج و به هدر مى‏رود.

 9. کم خونى، اختلال در عمل کرد سیستم عصبى بدن و غیره.

 آسیب‏هاى روانى خود ارضایى:

 حواس پرتى، ضعف حافظه، اضطراب، گوشه‏گیرى و افسردگى، بى‏نشاطى، تند خویى و زود رنجى، ضعف اراده، احساس حقارت، بى‏خوابى، بى‏میل شدن به همسر و لذت نبردن از زندگى مشترک را مى‏توان از عوارض روانى خود ارضایى نام برد.

راه‏هاى درمان:

 از آن جا که استمناء (خود ارضایى) دنیا و آخرت انسان را نابود مى‏کند، بیان راه‏هاى درمان آن (هر چند بى‏ربط با بحث ما نیست)، بحثى ضرورى است که در این جا به اختصار آن را بیان مى‏کنیم:

 1. مهم‏ترین عامل درمان، اعتقاد به درمان پذیرى و از بین بردن نا امیدى است.

 2. تقویت اراده، زیرا اراده هیچ گاه از بین نمى‏رود بلکه ضعیف مى‏شود.

 3. اعتقاد به این که خدا در همه احوال انسان را مى‏بیند، خود باز دارنده‏اى قوى است.

 4. در هنگام خواب شکم پر نباشد، همچنین مثانه را خالى کند.

 5. تا زمانى که خواب غلبه نکرده است به رختخواب نرود و صبح به محض بیدارى از بستر بلند شود.

 6. در هیچ شرایطى به رو نخوابد.

 7. لباس تنگ و چسبان نپوشد.

 8. از نگاه کردن، گوش دادن و یا خواندن چیزهایى که موجب تحریک مى‏شود، خوددارى کند.

 9. از خوردن زیاد مایعات، مواد غذایى محرک مانند: خرما، گوشت قرمز، تخم مرغ، فلفل، پیاز و غذاى‏هاى چرب مخصوصاً هنگام خواب خوددارى کند.

 10. هیچ گاه عریان نشود و به اندام جنسى خود نگاه نکند و دست نزند.

 11. بر ورزش مداومت کرده و همیشه خود را به کارى مشغول کند.

 12. از مکان خلوت دورى کرده و همیشه خود را به مکان‏هاى شلوغ برسانند.

 13. از سخن گفتن ملایمت‏آمیز، شوخى، خنده و به صورت کلى هر گونه رابطه با نامحرم، خوددارى کند.

 14. قرآن زیاد بخواند، روزه بگیرد و به سوى معنویات حرکت کند.

 15. توبه و اطمینان از قبول آن بزرگ‏ترین دل گرمى است.

 امام باقر علیه السلام مى‏فرماید:

 توبه کننده از گناه، مانند کسى است که اصلاً گناه نکرده است.

 کسى که واقعاً توبه کند، محبوب در گاه خداوند است.

 خداوند متعال مى‏فرماید:

 همانا خداوند توبه کننده‏گان را دوست دارد.

آسیب‏شناسى موسیقى

 یکى دیگر از شگفتى‏هاى اسلام، حرمت موسیقى و گوش دادن به آن است.

 ما در این بخش به بیان علت حرمت موسیقى و گوش دادن به آن مى‏پردازیم:

 1. ضررهاى موسیقى بر روح و روان انسان:

 أ. قطع شدن رابطه با خداوند متعال:

 طبق روایاتى که از ائمه معصوم علیهما السلام به ما رسیده است به هر اندازه فردى گناهى نماید، به همان اندازه رابطه او با خداوند و ائمه اطهار علیهما السلام قطع خواهد شد.

 امام حسین علیه السلام در روز عاشورا به فرزند گرامى خود حضرت سجاد علیه السلام فرمودند:

 این مردم آن قدر با گوش‏هاى خود صداى حرام شنیده‏اند که دیگر موعظه‏هاى من در ایشان اثرى ندارد؛ وقتى مى‏خواهم براى ایشان صحبت نمایم، با حالت تمسخر دست در دهان مى‏گردانند.

 منظور امام حسین علیه السلام از بیان این نکته آن است که:

 صداى حرام، گوش حق‏پذیر انسان را کر مى‏نماید و مداومت بر این امور کار را به جایى مى‏رساند که حق‏ترین حرف‏ها را نمى‏پذیرد.

ب: بى‏غیرتى: ائمه معصوم علیهما السلام یکى دیگر از ثمره‏هاى موسیقى را بى‏غیرتى مى‏دانند. به تدریج، روان اهل موسیقى به بیمارى‏هاى روحى مثل بى‏غیرتى و بى‏ناموسى مبتلا خواهد. امام صادق علیه السلام مى‏فرماید: کسى که چهل روز در خانه‏اش صداى موسیقى و آوازه‏خوانى پخش شود و مردمان بر او وارد شوند، شیطان تمامى اعضاء بدن خود را به بدن او مى‏مالد؛ در این هنگام غیرت به کلى از آن مرد دور مى‏شود تا جایى که اگر زنش در مقابل او فعل قبیحى انجام دهد او بدش نیاید و صفت‏هاى غیرت و حیاء به کلى از آن مرد برداشته شود. صحت کلام امام صادق علیه السلام را، در کشورهاى غربى مى‏تواند دید؛ در پارتى‏ها و مجالس موسیقى و رقص شبانه، مردان بى‏غیرت، زنان خود را در دامن این و آن مى‏بینند و خم به ابرو نمى‏آورند، زیرا موسیقى و طرب آن با تصرفاتى که در عقل و اخلاق انسان مى‏نماید، انسان را از خود بى خود کرده به گونه‏اى که براى به دست آوردن لحظه‏اى شادى همه چیز را از دست مى‏دهد. پ: رابطه با زنا و فحشا: رسول اکرم صلى الله علیه وآله مى‏فرماید: موسیقى مقدمه نزدیکى زن و مرد از راه نامشروع است. همچنین مى‏فرماید: موسیقى نردبان زنا مى‏باشد. موسیقى رفته رفته روان آدمى را تحریک نموده به گونه‏اى که نیروى شهوت و هوسرانى را افزایش داده و غیرت و حیاء را از او مى‏گیرد و کسى که حیاء و غیرت نداشته باشد، دست به هر کارى مى‏زند. ت: خارج شدن از حالت طبیعى: انسانى که با موسیقى خو گرفته باشد، از حالت طبیعى خود خارج مى‏شود و حرکاتى نا خود آگاه از او سر مى‏زند؛ همچون مارى که در لانه‏اش باشد، با صداى فلوت بى‏اختیار از خانه خارج شود. فرق انسان با حیوانى چون مار، آن است که مار اسیر و آلت دست انسان مى‏شود ولى انسان اسیر و آلت دست شیطان و نفس اماره مى‏شود. ث: غافل شدن از یاد خدا: انسانى که مشغول موسیقى مى‏شود، خدا را از یاد مى‏برد و هر آن چه خداوند به آن امر و نهى فرموده است را فراموش مى‏کند. هر گاه خدا فراموش شود هر جرم و جنایتى بى‏پروا انجام مى‏شود. امام صادق علیه السلام مى‏فرماید: از جمله گناهان کبیره اشتغال به موسیقى و آوازه خوانى‏است، که انسان را از یاد خدا باز مى‏دارد و او را در ارتکاب محرمات بى‏پروا مى‏کند. ج: تولد نفاق: در احادیث فراوانى از ائمه معصوم علیهما السلام به نفاق حاصل از موسیقى تصریح شده است که از آن جمله حدیث پیامبر اکرم صلى الله علیه وآله است که مى‏فرماید: موسیقى نفاق را در قلب مى‏رویاند، همان گونه‏اى که آب زراعت را مى‏رویاند. امام صادق علیه السلام فرماید: گوش دادن به موسیقى و آوازه‏خوانى نفاق و دورویى را در دل انسان مى‏رویاند، همان گونه که آب، سبزه کنار جوى را مى‏رویاند. همچنین مى‏فرماید: موسیقى مورث کفر است. و نیز مى‏فرماید: موسیقى آشیانه نفاق مى‏باشد. وقتى انسان مرتکب گناهى مى‏شود، یک نقطه سیاه در دل او ظاهر مى‏شود، اگر توبه نماید آن سیاهى پاک مى‏شود و اگر گناه را تکرار کند، آن سیاهى بیشتر مى‏شود، به گونه‏اى که تمام قلبش را فرا مى‏گیرد و بعد از آن هرگز رستگار نخواهد شد. به عنوان مثال، کسى که اهل موسیقى و آوازه‏خوانى است با آن که مى‏داند اسلام آن را حرام مى‏داند، زیر بار حرام بودن آن نمى‏رود؛ وقتى به این مرحله رسید، کفر و نفاق در وجود او نفوذ کرده است، چرا که حرام خدا را حلال شمرده است و از خداوند و ائمه اطهار علیهما السلام پیروى نکرده است، هر چند در ظاهر نام خدا را ببرد و خود را مسلمان و با ایمان بداند. چ: دل مردگى: خداوند متعال مى‏فرماید: »با این معجزه، باز چنان سخت دل شدید که دل‏هایتان چون سنگ یا سخت‏تر از آن شد، چه آن که از پاره سنگ‏ها نهرها بجوشد و برخى دیگر از سنگ‏ها بشکافد و آب از آن بیرون آید، و پاره‏اى از ترس خدا فرود آیند ولى قلب‏هاى افراد گنه کار به قدرى سخت است که دیگر چیزى از پندها و موعظه‏هاى الهى در آن اثر نمى‏کند. برخى از مردمان، گفتار و سخنان لغو و باطل را به هر وسیله تهیه مى‏کنند تا به جهالت از راه خدا گمراه سازند، آیه‏هاى قرآن را به تمسخر و استهزاء مى‏گیرند این مردمان به عذاب باخوارى و ذلت گرفتار مى‏شوند و هر گاه آیه‏ها براى آنها تلاوت شود چنان با غرور و تکبر پشت گردانند که گویى هیچ یک از آن آیه‏هاى الهى را نشنیده‏اند، به گونه‏اى که پندارى از هر دو گوش کر هستند، این کس را به عذابى دردناک بشارت ده. رسول اکرم صلى الله علیه وآله مى‏فرماید: گوش دادن به صداى موسیقى و آوازه‏خوانى، دل انسان را مى‏میراند. نشانه این دل مردگى را در این گونه افراد واضح و آشکارا مى‏تواند دید، به این صورت که اهل موسیقى هنگامى که در مجلسى وارد شوند که از خدا، قرآن، مرگ و آخرت سخن گفته مى‏شود، دوست دارد هر چه زودتر از آن جا خارج شود، ولى هنگامى که در مجلسى وارد شوند که سخن از دنیا و سرگرمى‏هاى آن باشد، دوست دارند آن مجلس ادامه یابد. 2. ضررهاى موسیقى بر جسم انسان: دانشمندان امروزه به این نتیجه رسیده‏اند که موسیقى ضررهاى فراوانى بر جسم انسان وارد مى‏نماید، در این جا به بیان بعضى از آنها مى‏پردازیم: أ. اختلال در دستگاه شنوایى: گوش اندامى حساس و آسیب‏پذیر است، هر صدایى که از حفره گوش بیرونى وارد مى‏شود، پس از طى مراحلى به گوش درونى مى‏رسد، مایه گوش درونى را مى‏لرزاند و این لرزش توسط میلیون‏ها سلول شنوایى که در آن مایع قرار دارند، حس مى‏شود. طبق تحقیقات دانشمندان، صدایى که از ابزار موسیقى حاصل مى‏شود، مصنوعى و غیر طبیعى است و چندین برابر صداهاى طبیعى، بر سلول‏هاى شنوایى فشار وارد مى‏کند. هر قدر این صدا شدیدتر باشد، لرزش سلول‏هاى شنوایى بیشتر خواهد بود و منجر به از بین رفتن تعدادى از سلول‏هاى شنوایى مى‏شود. هر بار این فشارها تکرار شود، تعداد بیشترى از سلول‏هاى شنوایى از بین مى‏رود و ضعف شنوایى را بیشتر مى‏شود، تا جایى که به از بین رفتن شنوایى و کر شدن منجر شود. به عنوان مثال، روبرت شومان که از موسیقى‏دانان معروف آلمانى است، در سن 42 سالگى به کلى از نعمت شنوایى محروم شد. ب: اختلال در دستگاه اعصاب: دانشمندان علم فیزیولوژى، دستگاه عصبى بدن انسان را به دو دسته تقسیم کرده‏اند: اعصاب ارتباطى و اعصاب نباتى. اعصاب ارتباطى، شامل ستون مرکزى عصبى که از نخاع گرفته تا نیم کره‏هاى مغز و نیز اعصاب محیطى مى‏باشد. اعصاب نباتى، شامل سمپاتیک و پاراسمپاتیک مى‏باشد. اعصاب سمپاتیک، فقط از ابتداى ستون فقرات شروع به کار کرده و به سایر اعضاء بدن تقسیم مى‏شود ولى اعصاب پاراسمپاتیک از مغز و دماغ شروع مى‏شود و بعد از ستون فقرات گذشته و به موازات اعصاب سمپاتیک به تمام بدن تقسیم مى‏شود. وظیفه اعصاب سمپاتیک، تنگ نمودن رگ‏ها، انبساط عضلات، بالا بردن فشار خون، گشادن مردمک چشم، تند کردن ضربان قلب و از این قبیل کارها مى‏باشد. کار این اعصاب در زندگى انسان، هوشیارى، بیدارى و فعالیت است. وظیفه اعصاب پاراسمپاتیک، گشاد نمودن رگ‏ها، انقباض عضلات، تنگ کردن مردمک چشم، کاهش فشار خون و از این قبیل کارها مى‏باشد. کار این اعصاب در زندگى انسان، تنبلى، فراموشى و خواب است. پاراسمپاتیک، پس از این که از دماغ و مخ جدا شد، همراه اعصاب سمپاتیک حرکت مى‏کند و چون وظیفه این دو عصب مخالف یکدیگر است تا هنگامى که از خارج تحریک نشوند به موازات یکدیگر کار و تعادل بدن را حفظ مى‏نمایند. حفظ این تعادل صحت و سلامتى روحى و جسمى بدن آدمى را تأمین مى‏کند و هر گاه یکى از این دو اعصاب تعادل خود را از دست دهد به نسبت از بین رفتن تعادل اختلالات روحى و جسمى براى انسان به وجود مى‏آورد. دانشمندان پس از تحقیقات فراوان به این نتیجه رسیده‏اند که از جمله علت‏هایى که سبب تحریک‏هاى خارجى مى‏شود، موسیقى است. موسیقى‏دانان براى زیبایى موسیقى خود از زیر و بم‏ها و ارتعاشات عجیب و غریب (سمفونیک) و متنوع استفاده مى‏کنند. این تنوع که صداى ظاهراً زیبایى پدید مى‏آورد، در واقع عامل تخریب زندگى آدمى است، به گونه‏اى که با پیشرفت‏هاى شگفت‏انگیز علم نیز هنوز کسى قادر به درمان آن نیست. زیر و بم و ارتعاشاتى که در موسیقى به کار مى‏رود، تعادل اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک را از بین برده و در اجراى وظیفه دچار اشتباه مى‏نماید. این اختلالات رفته رفته در تمامى اعضاء بدن انسان از قبیل چشم، گوش، قلب، مثانه، رگ‏هاى تناسلى و غیره تأثیرهاى زیان بارى خواهد گذاشت. نتیجه این اختلالات و از بین رفتن تعادل، بیماریى است که از آن با عنوان ضعف اعصاب نام برده مى‏شود. این بیمارى اصول اولیه جارى در انسان، یعنى هضم، جذب و دفع و غیره را به هم زده و انسان را به سوى مرگ مى‏کشاند. براى تصدیق این موضوع، مى‏توان موسیقى‏دانانى چون: بتهون، ریچارد وگنرد را معرفى کرد که بعد از ابتلا به این بیمارى از خدا طلب مرگ مى‏کردند. طبق آمار دانشمندان بیش از هفتاد درصد اهل موسیقى به این بیمارى مبتلا هستند. پ: ایجاد بیمارى‏هاى قلبى: قلب رشته حیات آدمى را در دست دارد که در هر 24 ساعت، بیش از صد هزار مرتبه مى‏تپد و در هر دقیقه، هفتاد تا هفتاد و پنج مرتبه مى‏تپد. ضربان قلب، بنا بر موقعیت و نیاز بدن گاهى تند و گاهى کند مى‏شود، این تند و کند شدن ضربان بر عهده اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک است و تا هنگامى که اعصاب‏ها به وسیله محرک‏هاى خارجى، تحریک نشوند تعادل میان ضربان قلب بر قرار است. همان گونه که بیان شد صداى موسیقى بر اعصاب سمپاتیک و پاراسمپاتیک تأثیر منفى گذاشته و ضربان قلب را از حالت عادى خارج مى‏کند و در نهایت به مرور زمان، منجر به بیمارى‏هاى قلبى از جمله سکته کسانى که تحت تأثیر هستند خواهد شد. ت. سلب اراده و دیوانگى: همان گونه که بیان شد، موسیقى در انسان اختلال ایجاد مى‏کند و این اختلال‏ها رفته رفته به مغز انسان کشیده خواهد شد؛ چرا که مغز مرکز فرماندهى سیستم عصبى بدن انسان است و تمام کارهاى اعضاء بدن از مغز اطاعت مى‏کند. صداى موسیقى هنگامى که بر اعصاب انسان مسلط شود، به مرکز اعصاب یعنى مغز نفوذ کرده و کنترل بدن را به عهده خواهد گرفت؛ در این هنگام است که اراده انسان سلب مى‏شود و آدمى هنگام گوش دادن به موسیقى بى‏اختیار مى‏رقصد، شانه و یا سر تکان مى‏دهد، مى‏خندد و یا گریه مى‏کند بدون آن که از فرمانده بدن یعنى مغز صادر شده باشد در حالى که تمام این حرکات غیر طبیعى است. پس از مدتى نیروى خرد و اندیشه انسان به کلى فلج و گرفتار اختشاش‏هاى روحى شده و آثار دیوانگى آشکار مى‏شود. روزى فارابى، عودى همراه داشت و با لباس ترک‏ها به مجلس سیف الدوله رفت، او عود خود را به گونه‏اى تنظیم کرد که با نواختن آن، همه خندیدند باز به گونه‏اى تنظیم کرد که همه گریدند و باز تارها را به گونه‏اى تنظیم کرد که با نواختن آن همه به خواب رفتن و خود مجلس را ترک کرد. ث. موسیقى و خودکشى: یکى از گناهان کبیره در شرع مقدس اسلام، خودکشى است. خداوند تبارک و تعالى مى‏فرماید: خودتان را نکشید که خدا بر همه شما مهربان است. امام صادق علیه السلام مى‏فرماید: هر کس خود کشى کند، همیشه تا عبد در آتش دوزخ خواهد ماند. امام باقر علیه السلام مى‏فرماید: مؤمن به هر مردنى مى‏میرد ولى هرگز خودکشى نمى‏کند. یکى از عواملى که باعث مى‏شود انسان دست به خودکشى بزند غفلت از یاد خدا است که یکى از آثار موسیقى نیز غفلت از یاد خدا است. اما عامل دیگرى که 75 در صد خودکشى‏ها را شامل مى‏شود، اختلال‏هاى اعصاب و روان است. یکى از عوامل در اختلال‏هاى عصبى همان گونه که گفته شد موسیقى است، چون مغز را در کنترل گرفته و موجب مى‏شود انسان در آن لحظه تصمیم به هر جنایتى بگیرد و بعد انجام دهد. ج. تولید هیجان و التهاب: طبق تحقیقات دانشمندان، موسیقى قوى‏ترین عامل تولید هیجان و التهاب در انسان است؛ پیامد این هیجان و التهاب، بیمارى‏هایى از قبیل: زخم معده، روماتیسم و بیمارهاى قلبى است. دکتر مونتاکو نویسنده کتاب اختلال‏هاى عصبى معده، معتقد است: آن چه مى‏خورید باعث زخم معده نیست، بلکه آن چه شما را مى‏خورد یعنى هیجان و التهاب موجب پیدایش زخم معده است. هیجان بزرگ‏ترین عامل سکته قلبى است و هنرمندان اغلب به سکته قلبى مى‏میرند. هیجان و التهاب حاصل از موسیقى، نه تنها در انسان، بلکه روى حیوان‏ها نیز تجربه شده است. براى مثال: اگر رانندگانى که صداى گوش خراش موسیقى از داخل ماشین آنها بیرون مى‏آید را نگاه کنید، متوجه مى‏شوید با سرعت بالایى در حال حرکت هستند و حالت طبیعى ندارند. چ. ایجاد فشار خون: دکتر اواین پس از مطالعات فراوان در زمینه موسیقى و فشار خون به این نتیجه رسید که ساز و آواز علت اصلى فشار خون به حساب مى‏آید. براى اطمینان سیمى از گیرنده رادیو به خود بست و چنین نتیجه گرفت: هر قدر انسان از یک قطعه موسیقى بدش آید، فشار خون بالا مى‏رود و به عکس هر قدر از قطعه‏اى از موسیقى خوشش آید، همان اندازه فشار خون پائین مى‏آید. عده‏اى معتقدند: موسیقى روح انسان را تصفیه مى‏نماید، در حالى که سخت در اشتباهند، چرا که اگر چنین چیزى واقعیت داشت در کشورهاى غربى که همه نوع موسیقى در آن جا شیوع دارد، دیگر نباید از بیمارى‏هاى روانى و فساد اخلاقى اثرى نباشد؛ ولى آن چه در حال حاضر دیده مى‏شود، بر عکس این ادعا است؛ چرا که فساد اخلاقى و بیمارى‏هاى روانى آن چنان شیوع دارد که حتى سخن از آن مایه شرمسارى است. ح. از بین رفتن برکت و کوتاهى عمر: بسیارى از آیه‏هاى قرن کریم، بیانگر آن است که کارهاى خیر منجر به وسعت رزق و روزى و طول عمر مى‏شود ولى گناه، لهو و لعب برکت را از بین خواهد برد و از عمر انسان مى‏کاهد و چون موسیقى گناه محسوب مى‏شود، معمولاً مروجین موسیقى با وضع نامناسب و عمرى کوتاه، از دنیا رفته‏اند. سخن چند تن از سرشناسان در مورد موسیقى: 1. ویکتور هوگو نویسنده معروف فرانسوى مى‏گوید: علت این که ما از موسیقى خوشمان مى‏آید این است که در عالم خیال و رؤیا فرو مى‏رویم. 2. لئون تولستوى نویسنده مشهور روسى مى‏گوید: موسیقى محصول تحریک احساسات و هدف احوال نفسانى و عواطف انسانى است. 3. کانت فیلسوف مشهور آلمانى مى‏گوید: موسیقى اگر از همه هنرها مطبوع‏تر باشد ولى چون به بشر چیزى نمى‏آموزد از تمام هنرها پست‏تر است. 4. فرانکو باتیاتو خواننده مشهور ایتالیایى مى‏گوید: انسان کافى است پیام‏هاى برخى گروه‏هاى راک را گوش دهد تا شیطان پرست شود، او مى‏گوید: بسیارى از گروه‏هاى راک دچار نوعى تشنج رفتارى شده و پیام‏هاى شیطانى را در موسیقى خود وارد مى‏کنند. فرانکو باتیاتو به عارف موسیقى ایتالیایى مشهور است که موسیقى راک را رها کرده است. 5. دکتر اوریزن اسوت مارون مى‏گوید: هیجان بزرگ‏ترین عامل سکته‏هاى قلبى است و هنرمندان اغلب به سکته‏هاى قلبى از دنیا رفته‏اند، این گونه معلوم مى‏شود هیجان حاصل از موسیقى تا چه حد خطرناک است.